Over het leven
Het begon allemaal in 1976, toen ik voor het eerst mijn stem liet horen. Ik werd het derde kind van Paul en Mia. Kleine zus van Stijn en Waldo. En daar, 9 maanden eerder, begint mijn verhaal.
Het werd een verhaal van hoge pieken en diepe dalen. Een verhaal van vleugellam zijn en helemaal mijn eigen vleugels uitslaan. Het werd ook een verhaal van verbindingen aangaan en weer loslaten, de ene zachtjes, de andere abrupt en pijnlijk.
Tijdens mijn tienerjaren voelde ik dat ik wou ‘helpen’. Ik voelde waar de noden bij anderen zaten, en ik voelde dat ik hier een steentje kon bijdragen. Daarom begon ik ook aan sociale studies. Het plaatje was me duidelijk. Ik zou Helpen.
Vlak voor mijn afstuderen (ik was 23 jaar), overleed mijn papa zeer onverwacht. Mijn hele systeem ging daveren op haar grondvesten. Leven werd nooit meer hetzelfde. Allerlei dynamieken staken plots de kop op. Vertrouwen in het Leven werd wankel. Vertrouwen in mezelf nog meer wankel. Zorgen voor anderen kwam nog meer op de voorgrond te staan. Eigen pijnen en verdriet parkerend onder het mom van ‘als ik zorg voor moeke en mijn grootouders, krijgt mijn verdriet ook een plaats’. Ik nam in de familielijn ook letterlijk de plek van papa in.
Al snel startte ik een gezin. En in 2001 kwam onze prachtige dochter, Britt, zachtjes jammerend op deze wereld. Ze liet al snel merken dat ze met volle teugen wou en zou genieten van het Leven. Ook zij werd uitgedaagd doordat haar papa veel te vroeg overleed. Opnieuw ging ons hele systeem daveren op onze grondvesten. En weer ging ik zorgen, want dat hoorde zo. Helpen zat me nu eenmaal in mijn genen.
Britt en ik gingen samen, en apart, op onderzoek naar ‘Het Leven’. In tussentijd werd zij een prachtige jonge dame, zeker van haar stuk, zoekend naar haar plek op deze aarde.
Ik ging op zoek naar wie ik nu werkelijk ben als dochter, moeder, zus, vrouw, vriendin, werknemer. Ik hoorde en voelde mijn Stem weer. Hierdoor kon ik letterlijk stem geven aan mijn opdracht in dit leven, mijn pad. Ik doorworstelde zeer valse noten, en kwam uit bij de mooiste aria’s. Soms klonk ik zachtjes, dan weer luid en helder. Ik leerde dat ik verbindingen te maken had. Allereerst weer met mezelf. Daarnaast ook met Zij die me Voorgingen, Zij die Naast me Lopen en Zij die Volgen. Ik leerde dat ‘helpen’ mezelf groot maken was, en de ander klein. Ik leerde dat door verbinding te maken met mijn systeem, ik anderen kon ondersteunen in hun systeem. In evenwaardigheid. Groot in Mezelf, de ander Groot in Zichzelf.
En hier sta ik nu!
Als Vrouw, trots op wie ik ben. In al mijn verbindingen.
En hier sta ik nu!
Als coach, therapeut, rouwvrouw.
En hier sta ik nu!
Als Katrijn, met een duidelijke visie, een duidelijke missie.
En die is dat ik jou ondersteun in het vinden van jouw stem, jouw doel, jouw goed-voelen of deze stem zuiverder helpen klinken. Het is mijn missie om verbinding te leggen met jou en jouw systeem. Om van daaruit jouw kracht, jouw doel weer helder te krijgen.
Graag leef ik je voor dat hét kan, dat hét mogelijk is. Door samen op weg te gaan.
En samen spreiden we onze vleugels, en vliegen gracieus als Reiger over de velden van het leven – luid schetterend ons verhaal vertellend. Het leven in te ademen en de dood te omarmen. Soms laten we ons zien in onze totaliteit, soms trekken we ons even terug in onszelf, om rust en inkeer te vinden. En beiden zijn ok! Wij zijn ok! Jij bent ok!